Прикрайок велького городу. Квартель за видаванє цудзинцом. Достал сом наредзенє же бим шеднул ґу радиятору. Дата ми єдна шолька за кафу. Пан о котрим пишем шеднул ґу мнє и до шолькох за кафу зме себе насипали моцней жовтей сербскей палєнки. Я як младши завжал становиско того котри гуторел цо шицко глупе у рускей култури, а теди ми то було лєм цо нє шицко, док Борис сцел заш лєм видзиц цо би могло буц нє глупе и чи уж кед дачого нєт та чи го можлїве направиц. Бешеда як бешеда, при кафовей шольки з жовту палєнку.

Ту ми Борис першираз виложел идею о МАК маґазину котри би мал буц „цошка инше“. Нови концепт друковани на натрону, котри будзе мац даяки арт додатки и найважнєйше од шицкого будзе мац шлєбоду блукац зоз змистом дзе ґод сцеш покля ґод нє загрожуєш дакого и дацому.

Даскельо тижнї потим, тераз при шольки кафи зоз праву кафу, доставам понуканє писац за МАК, доживюєм то як животну нагоду. Ту ше верца мена уж познати у култури младих, алтернативней музики, фанзинох, литератури, театра як Винаї Славко, Сабадош Иван, Хорняк Мирко, Джуня Мирко, Задрепко Мирослав, Дула Ваня и зоз тим то почина пахнуц на дацо наисце инше. Поготов кед ше на тото додал дизайнер Иґор Орсаґ котри материялизовал тоти идеї же би шицко випатрало лєпше як цо вироятнє и сам Варґа задумал.

Чом тото „дацо инше“ таке важне? Прето же змисти о фолклору, о дотедишнєй стораз виповторйованей литератури, о церкви уж наисце починали буц монотони и неинтересантни каждому хто бул розумни и претворел тото у вецей итерацийох од основней школи по дозретосц и кед ше сцело єдного розумного чловека 20-ого (або и 21-ого) вику затримац за конзумента рускей култури, нужне було пробовац иншакого понукнуц. Так обидва файти змистох могли профитовац, перши ше нє цалком витроши и допиє и тащком на древох, а други годни постояц и наставац.

Цо за мнє як нєискусного ту бул найвекши проблем? Вироятнє тото цо и за шицких цо ше занїмаю зоз руску културу. Змист. Чи и ми найдземе ровно нови, актуални, двацецпершовиковни змисти, а даяк най нє вше од истих людзох?

Е, прето нєшка пишем тот текст. Ту ше Борис указал як прави чловек на правим месце и то була його найвекша способносц. Найсц людзох од Япона, прейґ Европи по Канаду, мотивовац их и у єдним моменту вицагнуц максимум з нїх.

Резултат шицкого то бул єден наисце нови концепт маґазину, конєчно нови людзе и додатки котри константно виходзели як дарунок зоз новинку. Ту слово о едицийох як „Литература макофф“ дзе додаток бул даяка кнїжочка, на тот способ видати 16 кнїжки зоз преважно новима авторами, потим „Артофф“ публикациї дзе виходзели визуелни публикациї и рижни арт аксесори, тиж вецей як 10 нових авторох, видео продукцию дзе видати три виданя, записи театралних фалатох и Дньовкох. На концу, можебуц и найуспишнєйше то музична едиция дзе заступени нови бенди, нєправедно занєдзбани бенди зоз блїзкей прешлосци и шицко зоз спектра жанрох од традицийней музики прейґ диска до чежкого металу, шицко на 14 компакт дискох.

Кед же треба бешедовац яка важносц того та, найкратше, прето же ше створело або воскресло даєдних людзох котри дзекуюци тим виданьом и нєшка робя и правя дацо у култури Руснацох и ширше. Даєдним указана чесц котру по теди нє достали, а за даєдних би зме анї нє знали же то нашо. През тото шицко предефиловало вецей як сто людзох котри би нє дали тото доприношенє кед би то хтошка нє зорґанизовал. За того цо стваря цошка найгорше цо ше може случиц, гет горше од неґативних рецензийох, поплюваносци, то кед ше нє случи нїч. Муши ше случиц дацо же биш мал бензину робиц за далєй. МАК людзом давал тото „дацо“ же би у єдним моменту дали зоз себе цо мали або и же би предлужели то робиц. Автор тих шорох тиж мал нагоду побликовац у тих даскелїх кнїжочкох и можем твердзиц же кед би нє було того периоду, 99% же бим єдну кнїжку нє написал.

Шицко тото могло робиц так же би ше заробела плаца, здуркало число за мешац-два и оправдало средства и нє мог би нїхто нїч правно догнац. А могло и так, робиц даскельо раз вецей, глєдац нових спонзорох, орґанизуй промоциї котри були пратки за и до 500 людзох и аж то окремна тема за бешеду…

Пошлїдки того периоду (2005-2013) урезани у нашей култури по нєшка и наздавам ше занавше. Остава позберана сучасна руска музика од аванґарди котру ше нєшка пущи у кафеу на промоциї кнїжки до вешеля под шатром. Ма ше писательох котри после даскелїх написаних писньочкох нє руцели пирко прейґ плєца. Ма ше театралних дїячох котри були инспировани же би и вони попробовали розпалїц огня на тих за живот важних дескох. Так и визуелних уметнїкох котри дзень-нєшка дзечнє сотрудзую з нашима медиями и на концу и самих новинарох котри вигеркали ремесло у рамикох Маку.

Борис Варґа нєшка роби як директор Руского слова, каждодньово ше моцуюци зоз витерняками проблемох: як затримац читача у бурї змистох и медийох двацецпершого вику и як ше ришиц вше висших политичних поджемних водох, а у шицким тим нє постац музей, Тик Ток глашнїк або политични памфлет.