Мигаль Лыжичко ся звідат, коли тай як ся в нашых школах говорило по-нашому.
Author: Myhal Lyzhechko
Мигаль Лыжичко пояснює, удкы маєме село Руська Мокра, тай ко такі «руські» — давно и теперь.
Казочка Мигаля Лыжичка за смілусть и розум.
Мигаль Лыжичко пише за люди, што творят нашу локалну історію.
Мигаль Лыжичко пише за замітаня сепаратізма Русинам и за то, што з тым мож робити.
Мигаль Лыжичко пише за соціалізацію 21. сторуча и за тото, што она для нас мінят.
Мигаль Кушницькый за стару и нову бесіду, ціну «нашого» слова попиля «другых».
Мигаль Лыжичко за історію двох нашых діаспор и тото, чому ся уд них можеме навчити.
Як ся в нас давно имала рыба та ци буде ся щи дале имати? Мигаль Лыжичко переказує споминкы старшины.
Бізувно сьте вже писали по-русинськы. Не вірите? Мигаль Лыжичко пригадує за час, коли мож было дустати SMS-ку «t de?»
У новому матеріалі Мигаль Лыжичко говорит за нашу діточу літературу, кому ї треба тай куды ся з нив рушати дале.
Якый слід по нас обстане? Што лишаєме свойим дітьом? За сесі вопросы розгадує Мигаль Лыжечко.
Мигаль Лыжечко приказує за проблемы з хоснованьом русинського языка в днешнюй комерції.
Мигаль Лыжечко говорит за языковый шовінізм, удкы ся взяла ідея позад фразы «говори нормално», тай што посправді значит «норма».
Мигаль Лыжичко за містні ідентичности и за тото, чом треба хосновати назву «Русин».
У новій статі Мигаль Лыжичко бесідує за тото, де ся зачинать и кінчать «нашоє» на прикладі сколомыйкы.
Перша публікація Общества русинської літературы — курта оповідка «Голосы лїса» од Мигаля Лыжичка: традиційна фамілійна леґенда, што розказує за стрічу авторового прадіда из надприродным.