Витам, товариство!
Памятам, як єден мій львівскый сусїда мі повіл: «Ви, дїти, не фалїт сє, а Богови молїт сє! Нїґди не знаєте, шо буде…». Так и вчера, нагло встал єм на ногы о 5-й рана од телєфонного звінка мого знаємого з Кыєва. Тот ся лем хтїл ня зьвідати, цим в безпецї, бо го сон перервали гукы од експлёзиі москєвскых ракєт. «Старшый брат» бомбил украінскы стратеґічны обєкты Кыєва, Харкова, Одесы. А ві Львові за вікном была лем глупа ніч и… страх од незнаня того, што ся доокола робит. Так до мого дому пришла нова біда. Война з имперском Московщыном (котра тырват юж 8 лїт!) перешла на нову стадию — войско москєвскых убивц перетнуло вкраінскы границї не лем на всходї, але и на полудне (з окупованого Крыма), и на пілночы.
Недолго думаючы, я скоро вышол до склепа, жебы докупити тото, што бракує — воду и даякы харчы. В склепі щы не было дуже люди, але поволи люде ся схаджали. Не повім, жебы была паника. Люде ся поступали єден другому, были ґречны. Хыба вшыткы были з єдном мыслём: «Што буде дале?». Молоды люде, стоячы в колєйцї до касы, гортали остатны новины, а стары бабцї, не маючы такой можности, заплакали зо слызами: «Вой, дитинко, скажи но ми, шо там пишут? Шо там зара чути?». А чути (слышно) было сирены… Загроза атаку з повітря! Вшыткы до укрытя! Не было де ся заховати, то мусїл єм тріском летїти дому, аж сирены стихли. Ворожы ракєты настигли летовиск а войсковых обєктів моєй милой Галичыны. Єдна впала аж коло Самбора, а сут то якыси 50 кілёметрів од Польщы.
Телєфон на жадну мінутку не стихал — звінкы до рідных и колєґ. Рука аж стерпала гортати новины и хто знат, што было бы, якбы не наше войско. Хлопцї и дївчата стріли ворога и цїном свого жытя боронят Украіну, але не лем Украіну… Боронят цалый демократичный сьвіт: Польщу, Слёвакию, Чехию и вшытку Европу.
Велике дякую Вам, наші захисники! Велике дякую усім, людям і державам, що залишилися та залишаються небайдужі до долі мого народу й України, висловлюють нам матеріяльну, військову та психологічну підтримку.
Я щырі прошу каждого чоловіка, не позераючы на даякы стары гісторичны трудности, не позераючы на даякы полїтичны розбіжности, вшыткы мы — СВОБІДНЫ ВОЛЕЛЮБНЫ ЛЮДЕ З ЦЇЛОГО СЬВІТА — маме встати рамя до рамя за Украіну, жебы зупинити тоту войну и притягнути Росию до одповідальности за єй злочыны. Гнеска пришли до нас, а як мы не встоіме — то заран придут и до Вас. За нашу и Вашу свободу!
Знам, же в Европі, в Гамерицї, в Канадї и велё инных краях сут дуже украінцїв, дуже руснаків и дуже небайдужых люди. Прошу Вас, выходте на улицї, голосте по соцмережох — СЬВІТ МАЄ ЗНАТИ ПРАВДУ. МЫ ВЫСТОІМЕ ЛЕМ ТОВДЫ, КОЛИ БУДЕМЕ ВШЫТКЫ РАЗОМ!